Nooit meer videogesprekken zonder oogcontact

Wetenschap

Oogcontact maken is onmisbaar in het maken van (persoonlijk)contact en bepaald in grote mate de manier waarop het contact ervaren wordt. Via een artikel van Farah Nobbe op de site van Adformatie kwam ik de Italiaanse wetenschapper Giovanni Frazzetto op het spoor. Deze moleculair bioloog, oprichter van European Neuroscience and Society Network, schrijver en publicist, heeft meerdere boeken en publicaties geschreven over de werking van emoties.

Volgens Frazzetto reageren onze hersenen op een totaal andere manier wanneer we iemand recht in zijn of haar ogen kijken. Het maken van oogcontact heeft een rechtstreeks effect op o.a. het dopaminerge systeem, wat op zijn beurt het beloningscentrum in onze hersenen prikkelt. Die prikkel maakt dat men toenadering zoekt. En toenadering is een belangrijke basis voor persoonlijk contact. Wanneer je vervolgens ook het effect op de spiegelneuronen meerekent, dan begrijp je dat wij blijven hameren op het maken van oogcontact. 

Voor wie ze niet kent, de spiegelneuronen zijn neuronen die je helpen om andere mensen te begrijpen. Deze neuronen spelen daardoor een belangrijke rol bij sociaal begrip en interpersoonlijke relaties. Ze helpen je te begrijpen wat de ander voelt, denkt of doet. Het zijn neuronen die actief worden wanneer je waarneemt wat iemand anders doet, op dezelfde plek in de hersenen als bij degene die de actie uitvoert. Dit zijn ook de neuronen die zorgen dat wanneer je ziet dat iemand zijn teen stoot, jij ook soort van pijn ervaart. 

Samenvattend

Wat ik uit verschillende artikelen rondom dit onderwerp opmaak, is dat de positieve effecten van het maken van oogcontact groot zijn. En dat er dus een wetenschappelijke basis is om die uitspraak te doen. Oogcontact maken is een onmisbaar onderdeel van het maken van (persoonlijk)contact en het bepaald in grote mate de manier waarop het contact ervaren wordt. Het maken van oogcontact heeft positieve impact op ieder gesprek. Je ontvangt meer respect, maakt het contact persoonlijker en er is meer connectie. Oogcontact maken is een no-brainer, gewoon doen dus!

Deze wet geldt voor zowel fysieke als gesprekken via video. Al loop je bij deze laatste variant – de beeldbellers onder ons herkennen dit direct – wel tegen een behoorlijke uitdaging aan. De camera en de plek waar je gesprekspartner zichtbaar is zijn namelijk niet hetzelfde. Kijk je naar je scherm dan zie je je gesprekspartner, die ziet dan vervolgens op zijn scherm dat jij naar jouw scherm kijkt. Kijk je in plaats van naar je scherm, naar de camera, dan ziet je gesprekspartner dat je hem aankijkt. Dat zie jij dan vervolgens weer niet omdat de camera niks teruggeeft. Onwaarschijnlijk lastig dus om echt direct oogcontact te maken.

Het resultaat is dat we in de praktijk zien dat slechts een handjevol adviseurs de camera echt gebruiken om (oog)contact te maken. Het overgrote deel van alle videogesprekken bestaat uit personen die via het scherm naar elkaar kijken, terwijl ze een gesprek voeren. 

Meer oogcontact

Nu je weet wat het effect van oogcontact is, ga je natuurlijk alles op alles zetten om tijdens gesprekken via video meer oogcontact te maken. Tenslotte wil je als adviseur/expert het maximale uit ieder gesprek halen. Dan zijn er enkele routes:

1. Jezelf aanleren/dwingen om tijdens het voeren van gesprekken vaker de camera op te zoeken. 
2. Investeren in een unieke hardware oplossing die zorgt dat het kijken naar je gesprekspartner gecombineerd wordt met het maken van oogcontact. Het zogeheten EyeContact systeem. 
3. Volgen van een workshop/training om je te bekwamen in het maken van oogcontact. 

Het kan uiteindelijk ook een combi van de verschillende routes zijn voor het allerbeste resultaat ☺